ام اس هنگامی در بدن آغاز میشود که گلبولهای سفید که نقش دفاعی در بدن دارند به میلین که حفاظتی برای رشتههای عصبی است و کمک میکند که پیامهای الکتریکی با سرعتی چندین برابر منتقل شوند، بجای یک عامل بیگانه حمله میکنند و هر بار که این گلبولها به رشتههای اعصاب مربوط به یکی از اندامهای بدن حمله کنند، آن اندام دچار مشکل میشود.
«علائم و مشکلات شایع در ام اس»
تظاهرات و سیر بیماری ام اس از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. چشمها نیز معمولا اولین و شایعترین عضو درگیر هستند، قدرت بینایی نیز معمولا در اشخاصی که درگیری چشمی داشتهاند تا حدی کاهش مییابد. اندامهای دست و پا نیز ممکن است دچار مشکلات حسی و حرکتی شوند مثل احساس کرختی، به خواب رفتگی یا سوزن سوزن شدن، اشکال در راه رفتن و حرکات اداری دیگر را میتوان نام برد. گوشها گاهی دچار مشکلاتی نظیر وزوز یا کاهش شنوایی میشوند. احساس نیاز مکرر به دفع ادرار، بند آمدن و احتباس ادرار، بیاختیاری در دفع ادرار و بالاخره کاهش میل و توانایی جنسی از مشکلاتی هستند که در دستگاه ادراری - تناسلی بیماران به وجود میآیند. از دست دادن تعادل هنگام راه رفتن خصوصا در تاریکی ممکن است به خاطر درگیری مخچه باشد به جزء این موارد میتوان به مشکلاتی نظیر تمرکز حواس و گاهی بیحواسی، اضطراب، افسردگی، احساس درد در ماهیچهها، اشکال در سخن گفتن، اشکال در اجابت مزاج اشاره کرد. گروهی از عوامل میتوانند زمینه ساز ایجاد مشکلات جدید باشند که از آنها میتوان به گرما و رطوبت، وزرشهایی که حرارت بدن را بالا میبرند، تب و مهمتر از همه اینها فشار روحی و عصبی که استرس روانی میگویند.
«چه کسانی ام اس میگیرند؟»
هنوز چگونگی شروع ام اس دقیقا مشخص نشده است ولی امروزه دریافتهاند که مثلا شیوع این بیماری در مناطق مختلف دنیا با هم متفاوت است. به عنوان مثال در کشورهای شمال اروپا و آمریکا و افرادی نیز که پوست، مو و چشم روشن دارند شیوع آن بیشتر دیده میشود ولی در سیاهپوستان و ژاپنیها کمیاب است. همچنین ام اس در خانمها بیشتر از آقایان دیده میشود و شروع آن معمولا در سنین 20 تا 40 سالگی است. در مورد اثر مهاجرت به ابتلاء به ام اس دیده شده در افرادی که قبل از 15 سالگی به سرزمین دیگری مهاجرت کردهاند میزان شیوع بیماری مانند میزان شیوع آن در مردم سرزمین جدید است. این بیماری بیشتر در کسانی بروز میکند که شخصیت خاصی دارند چنین افرادی معمولا مسئولیت پذیر ولی حساس هستند که هنگام بروز ناملایمات خیلی خودخوری میکنند.